Parafia rzymskokatolicka w Żurawicy została utworzona 30 lipca 1406 roku, przez biskupa przemyskiego Macieja Janinę. Powstał wtedy również pierwszy kościół drewniany. Nowa parafia otrzymała uposażenie w postaci ziemi i dziesięciny. W roku 1416 bracia Piotr i Dobiesław ze Sprowy herbu Odrowąż dokonali odnowienia parafii. W tamtym okresie do parafii Żurawica należały następujące miejscowości: Żurawica, Bolestraszyce z Wolą, Buszkowice, Buszkowiczki, Małkowice, Orzechowce, Duńkowiczki i część Orłów z Kolonią. W roku 1480 miał miejsce pożar drewnianego kościoła.
W roku 1580 doszło do zmiany właściciela Żurawicy, klucz żurawicki przejmują Lubomirscy. I w tym właśnie roku został wzniesiony z inicjatywy Sebastiana Lubomirskiego nowy kościół drewniany pod wezwaniem Św. Mateusza i św. Katarzyny. Nowa świątynia była kryta gontem, miała jedną wieżyczkę i mieściła od 300 do 400 wiernych. Wewnątrz znajdowało się 3 ołtarze. Obok kościoła znajdowała się drewniana dzwonnica z dwoma dzwonami. Przed kościołem znajdowały się grobowce. Cmentarz dla zmarłych parafian znajdował się dookoła kościoła.
Już od początku XV wieku istnieje przy parafii szkoła. Jednak po raz pierwszy w źródłach informacja o szkole pojawia się dopiero w 1615 roku. Podobnie sprawa wygląda z przytułkiem, który do końca XVI wieku istniał przy kościele, ale w źródłach po raz pierwszy pojawia się w roku 1613. Prawdopodobnie wybudowano go z inicjatywy Sebastiana Lubomirskiego i był on wykonany z drewna na wzór chaty chłopskiej. Z czasem spróchniał i zawalił się krótko przed 1620 rokiem. Dzięki niemu od kilku do kilkunastu najuboższych mieszkańców wsi miało schronienie.
W roku 1640 właściciel Żurawicy Karol Franciszek Korniakt dokonał odnowienia parafii. Nadał on też uposażenie podupadłemu przytułkowi, który otrzymał ogród, ordynaria i 2 krowy. Ponowna fundacja przytułku była konieczna, gdyż został on zniszczony przez Węgrów na służbie Jerzego Rakoczego w 1657 roku. Na przełomie XVII i XVIII wieku uposażenie przytułku stanowił ogród i 3 krowy. Według spisu parafialnego, sporządzonego przez Tomasza Kleczowskiego, Żurawica w 1662 roku liczyła 472 wiernych obrządku łacińskiego. Ponadto, gdy do tej liczby dodamy dzieci w okresie przed komunijnym otrzymamy liczbę 662 wiernych w Żurawicy.
Wiadomo, że w roku 1797 miało miejsce kolejne odnowienie parafii przez właściciela Żurawicy Rudolfa Horodyskiego. Od roku 1878 proboszczem parafii w Żurawicy był ksiądz Teofil Dzierżyński. Jego głównym celem była budowa kościoła. Według przekazów historycznych był to już czwarty kościół żurawicki. Tym razem murowany. Przetrwał do dnia dzisiejszego. Jest zbudowany w stylu neogotyckim nadwiślańskim. Został zbudowany w 1889/90 roku. Kościół ten został poświęcony 24 grudnia 1889 roku. Aktu jego konsekracji w dniu 13 maja w 1905 roku dokonał św. biskup Józefa Sebastiana Pelczara.
W latach 1912- 1913 wykonano pierwszą polichromię kościoła. Rok później w związku z działaniami wojennymi wysadzono wieżę kościoła co spowodowało wiele pęknięć w kościele. Wieża została odbudowana 1 1922 roku, ale jest niższa o jedną kondygnację. W 1959 roku wzmacniano ściany kościoła (ankrowano). W roku 1972 wykonano drugą polichromię. Przed malowaniem przerobiono wnętrze kościoła i dostosowano je do potrzeb odnowionej liturgii. W roku 1973 wykonano elewację kościoła. W latach 1976 -1981 wybudowano nową plebanię.
W roku 1990 rozpoczęto budowę nowego kościoła filialnego w Żurawicy Górnej. Kościół został ukończony w roku 1991 a 20 października tego roku został poświęcony przez księdza biskupa Ignacego Tokarczuka. W dniu 4 sierpnia 1992 roku przy kościele filialnym pw. Św. Andrzeja Boboli została powołana nowa parafia.
W dniu 11 września 1993 roku nasz parafianin, ksiądz Kazimierz Ryczan, został mianowany przez papieża biskupem diecezjalnym w Kielcach.
Dalsze prace remontowo – renowacyjne były prowadzone w kolejnych latach. Dzięki tym zabiegom parafia może korzystać z pięknego kościoła, który jest otoczony zagospodarowanym otoczeniem.
Obecnie, jak to już było zaznaczone, na terenie Żurawicy funkcjonują dwie rzymskokatolickie jednostki parafialne: Parafia pw. Niepokalanego Poczęcia NMP oraz Parafia pw. św. Andrzeja Boboli. W skład Parafii Rzymskokatolickiej pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Żurawicy wchodzi część miejscowości Żurawica, która rozciąga się w kierunku wschodnim od głównej drogi prowadzącej z Przemyśla do Jarosławia oraz część wsi Bolestraszyce, tzw. Lisa Góra (zwana także Łysą Górą). Historycznie biorąc jest to część parafii, która pozostała przy placówce macierzystej, po oddzieleniu od niej, po II wojnie światowej części terytorium, na którym erygowano nowe parafie w: Bolestraszycach, Małkowicach, Buszkowicach oraz wspomnianą już w Żurawicy pw. św. Andrzeja Boboli. Ta ostatnia obejmuje terytorium miejscowości rozciągające się w kierunku zachodnim, od głównej drogi prowadzącej z Przemyśla do Jarosławia.
